ماندلای ایران

این روزهای خرداد را هرچه به نیمه می‌رسانیم با یاد و نام انقلاب بیشتر گره می‌خوریم. 
کیست در ایران که مناسبت‌های ۱۴ و ۱۵ خرداد را نداند و کیست در دنیا که نام خمینی کبیر (ره) را نشناسد؟ 
اما خبری که دلم را سخت فشرد رحلت مرد پایدار و استواری بود که نامش در زمره مبارزان انقلابی ثبت و ضبط است.
 «عزت ا... سحابی» هم از میان ما رفت. مثل همه بد‌ها و خوب‌هایی که رفتند مثل همه بد‌ها و خوب‌هایی که هستند و روزی می‌روند. من در این مجال مایل به بررسی مرام و دیدگاه‌های سیاسی این مرد نیستم اما نمی‌توانم به خصلتی که دوست و دشمنش بر آن اتفاق دارند اشاره نکنم. او مرد مبارزه بود. مبارزه بر سر اعتقاداتش. مردی که همواره به مواضع معتدل شهره بود و از موسسان انجمن اسلامی دانشگاه تهران در دوران ستمشاهی. 
او به همراه پدرش در سخت‌ترین روزهای خطر وقتی من و بسیاری از ما که امروز مدعی هستیم نبودیم در زندان‌های ساواک شکنجه می‌شد.‌ای کاش در این مجال اندوهبار و کوتاه می‌شد به او اندیشه‌ها و دیدگاه‌هایش گذری کرد اما نباید هرگز مردی را که دغدغه‌اش "ایران فردا" بود، فراموش کرد